داستان ایمپلنت...
جالب است بدانید عمر درمانهای جراحی مدرن فک و دهان نزدیک به 100 سال است. در طی این مدت با کسب تجربه و تحقیقات متفاوت توانایی جراحان افزایش یافته و با پیشرفت های بدست آمده و مواد جدید امکان کمک و بازسازی بافتهای بدن بطور قابل توجهی افزایش یافته است.یکی از این پیشرفت ها در بخش دندانپزشکی ایمپلنت ها هستند که وارد شدن آنها در دندانپزشکی در طی بیست سال گذشته باعث دگرگون شدن بسیاری از درمانها شده است. همه این موفقیت ها و تغییرات مدیون فلزی بنام تیتانیوم است که جنس ایمپلنت را تشکیل می دهد این ماده سازگارترین ماده با بافت بدن است و این قابلیت را دارد که امکان رشد استخوان را در کنار خود فراهم کرده و در نهایت به جایی برسد که این دو به سختی به یکدیگرمی چسبند بطوریکه جدا کردن این دو از یکدیگر با روشهای رایج آسان نیست.
ایمپلنت امکان جایگزین کردن یک دندان از دست رفته و حتی تمام دندانهای از دست رفته را بدون اینکه صدمه ای به دندانهای سالم یا بافتهای دهانی بزند را دارد. ایمپلنت علاوه بر بازگردندان کارایی دندان از دست رفته در حفظ استخوان ناحیه و پیشگیری از تحلیل آن نیز کمک می کند.این مسئله به صورت غیر مستقیم درحفظ سلامت سایر بافتها هم کمک می کند. در گذشته در افرادی که اغلب یا همه دندا نها را از دست داده بودند امکان گذاشتن دندان ثابت وجود نداشت. ولی با کمک ایمپلنت حتی برای افرادی که تمام دندان هایشان را هم از دست داده اند امکان گذاشتن دندان ثابت با کارایی بسیار بالا وجود دارد.
معمولا برای قرار دادن ایمپلنت در دهان ازتزریق بی حسی معمول دندانپزشکی استفاده می شود. درمواردخاص در صورت نیاز به ایمپلنت های متعدد و یا وجود بیماریهای خاص ممکن است نیاز به بیهوشی وسیع تر باشد. قرار دادن ایمپلنت در اغلب موارد به 30 تا 40 دقیقه وقت نیاز دارد. بعد ازانجام جراحی با تجویز دارو و عمل به دستورات داده شده معمولا مشکل خاصی رخ نمی دهد ولی مشکلات مختصر در ارتباط با جویدن غذا طبیعی است. در مرحله بعد برای ادامه درمان و بررسی پاسخ بدن به ایمپلنت باید چند ماهی صبر نمایید.
ایمپلنت درمان خیلی ارزان یا خیلی گران نیست. ولی با درنظر گرفتن این نکته که این درمان می تواند تمام کارهایی که یک دندان طبیعی انجام می دهد را انجام بدهد و از طرفی به دندانهای سالم فرد صدمه ای نمی زند هزینه آن قابل توجیه خواهد بود.در مورد درمانهای پروتزی بررسی ، رفع اشکال وتعویض این پروتزها هر چند سال یکبار باعث پرداخت هزینه هایی می شود که دایمی بودن ایمپلنت نیاز به این اقدامات را در حد بسیار بالایی کاهش داده است. شکست ایمپلنت در حد 2 تا 8 درصد گزارش شده است که ایجاد واکنش های حساسیتی در ابتدای درمان،جراحی نامناسب و طرح ریزی غلط درمان از عمده ترین دلایل آن است. عوارض قرار دادن ایمپلنت شامل عوارض ناشی از تزریق های دندانپزشکی،درد،صدمه رسیدن به اعصاب دندانی ،شکستگی و کوفتگی استخوان و بلعیدن اجزاء است که درصد شیوع آن بسیار کم است.محدودیت هایی برای قرار دادن ایمپلنت درافراد دیابتی،سرطانی،مشکلات قلبی،بیماریهای انعقادی وجود دارد که با توجه به نوع و شدت بیماری طرح درمان متفاوتی را می طلبد .
ایمپلنت دندانی
ارتودنسی
دندانپزشکی کودکان